Toen ik de titel voor deze blog bedacht, moest ik aan de kreet ‘not in my backyard’ denken. Deze derde blog hoort bij een serie die nog geen naam heeft. Lees ook deze blog en deze. Not in my backyard (NIMBY) is het fenomeen dat kort samenvat dat mensen hun ongenoegen uiten wanneer er wordt gebouwd en daarmee iets wordt veranderd in hun directe omgeving. Protest volgt als hun eigen belangen worden gekort. Denk bijvoorbeeld aan het aanleggen van een weg of een hoge flatgebouw vlak achter iemand zijn of haar patio of achtertuin. Dit, terwijl de eigenaar sinds jaar en dag uitkijkt op een groene weide.
Wat wel in my backyard?
Ik moest aan NIMBY denken om hele andere redenen. Ik schreef eerder al over onze voornemens om zelfvoorzienend te leven. We hebben 2000 m2 aan grond met een huis in het midden gekocht in een gebied dat nog niet door is ontwikkeld. Zo een kooptraject is niet makkelijk en best risicovol. Het doorontwikkelen van het gebied kost bakken met geld en politiek gezien is het ook een ding. Dit is echt een heikel punt in de relatie tussen de bewoners en/of grondeigenaren en de lokale overheid. Het zal waarschijnlijk nog wel tien jaar of langer duren voordat er serieuze stappen worden gezet om helemaal door te gaan met deze projectontwikkeling.
Oneerlijk
In de tussentijd betalen huizeneigenaren daar evengoed allerlei belastingen, zoals elke huiseigenaar in dit land. Het verschil is dat er hier betaald wordt, zonder dat de overheidsvoorzieningen zoals waterleidingen en riolering door de overheid worden geregeld. Het is een ingewikkeld proces en project, maar we ervoeren dat dit de plek was voor ons. Een paar meter verderop is in korte tijd een nieuwe wijk uit de grond gestampt. We hebben deze wijk ook overwogen, maar voor hetzelfde bedrag van wat we nu hebben betaald, koop je daar een rijtjeshuis met een tuin van postzegelformaat (op zich niet verkeerd).
Er was zoveel te overwegen en af te wegen. De knoop is inmiddels doorgehakt. We hebben nu een septic tank in my backyard waar onze poep, plas en water van het douchen etc. naar toe gaat. Eens per jaar komt er dan zo een gespecialiseerde vrachtwagen met tank onze tank legen. Ik zie dit soort voertuigen dat ook doen bij de gewone riolering op straat.
Er is een waterbron in my backyard die meters diep is en wordt gereinigd door een eigen imposante zuiveringsinstallatie. Het water kunnen we niet drinken, omdat het calciumgehalte te hoog blijft. We vonden het water uit de kraan (in ons huurhuis; gemeentelijke waterleiding) toch niet te drinken en daarom filteren het. De chloorsmaak krijg je er niet helemaal uit. Drinkwater en water om mee te koken, zullen we op een andere manier moeten regelen. Dat is wel te doen.
Water management
Je raakt echter geconfronteerd met het waterprobleem in Zuid-Spanje. Andalusië kampt namelijk met een groot probleem: droogte. De winters zijn niet echt nat te noemen en de zomer zijn heet… droog. Het kan dan maanden niet regenen. Sinds de aankoop van het huis waardeer ik elke regendruppel. Echt waar. We kunnen de boel daar alleen groen houden of groener maken als we meer gaan nadenken over water. Ik deed dat al, puur voor budgetteringsdoeleinden. Ik heb het altijd zonde gevonden om schoon water gewoon weg te zien vloeien, zo de riolering in, omdat … het koud water is. Zonde van het geld en van het water. Ook wat ondankbaar als je bedenkt dat niet iedereen in de wereld toegang heeft tot schoon (drink) water. Ik vang het koude water op in een gieter voor de plantjes.
Duurzamer worden
Zelfvoorzienend leven zorgt ervoor dat ik moet nadenken over duurzaamheid en watermanagement. Niet zozeer omdat het wel of geen geld kost, maar omdat het kostbaarder is dan dat. Het gaat om ’t leven op mijn erf, in my backyard. Met leven bedoel ik het water, maar ook de kwaliteit van de grond en bijvoorbeeld de beestjes in de septic tank. Minder water betekent ook het hebben van een droge grond. En een droge grond is weer minder groen. Die moestuin kan ik dan vergeten.
Ik denk nog harder na over alle schoonmaakmiddelen die we in huis huilen inclusief de chemicaliën. Kun je zien dat ik een hypocriet ben? We hebben een huis gekocht met eigen grond. We willen een duurzaam systeem dat zoveel goed op elkaar aansluit. Ik voel me nu pas genoodzaakt om alles biologisch afbreekbaar te hebben. Ik moet alles wat ik eerst deed vanaf vandaag anders aanpakken. De schoonmaakmiddelen met chemicaliën zijn slechts een voorbeeld. Ik had daar eerlijk gezegd al eerder over moeten nadenken. Ik voel me ergens een beetje hypocriet, omdat ik sinds kort pas denk.. ‘nee, dat kan echt niet. Echt nooit niet, zeg maar.’
Meer genieten, minder werken
Zoals ik wel vaker schrijf, zijn we door onze verhuizing naar Spanje anders gaan leven. Manlief en ik waren alle twee in loondienst en hadden elke maand een mooi salaris. We zijn nu ondernemers en ik zou niet anders willen. Meer genieten, minder werken om meer met het gezin samen te zijn, betekent dat je meer zelf thuis moet doen. We besteden minder uit en prioriteren meer. Wat vinden we belangrijk om ons geld aan uit te geven? Ik blogde een tijdje even alleen over geld online verdienen en besparen. Die blogs kun je vinden via mamabudget.nl. Het is nooit mijn bedoeling geweest om die blogs te schrijven vanuit milieu perspectief of duurzaamheid.
Bezuinigen en milieubewustzijn kan hand in hand gaan, maar dat hoeft. Daarbij is het van belang dat je een termijn voor ogen hebt… lang… kort… middellang? Nu moet ik dus zuiniger met onze woon- en leefomgeving zijn. Ik leefde al volgens principes van zoveel mogelijk hergebruiken, maar binnenkort gaan we onszelf nog meer uitdagen. Koffiebonen en fruitresten mogen in grotere compostbakken. Als we minder plastic in huis halen, hoeven we ook minder te scheiden en apart weg te gooien.
Biologisch afbreekbaar?
Schoonmaakmiddelen die niet biologisch afbreekbaar zijn, halen we niet meer in huis. Of we wachten een goede aanbieding af om die dure bio merken in huis te halen of we maken het zelf – zeg ik stoer tegen mezelf. Het is even slikken, want dat is het ook een beetje… niet alle wasmiddelen in de supermarkt worden geheel ecologisch afgebroken. Als dat wel het geval is, hangt er vaak een stevig prijskaartje aan. Het is even een zoektocht, welke merken passen bij ons en ons budget? Hoe kun je prijs- en milieubewustzijn? Zelf maken lijkt wel leuk voor een keer, maar ik ben toch geen wasmiddelenfabriek?! Ik heb geen laboratorium thuis?! Moet ik daar mijn tijd in gaan stoppen? Moet ik toch maar meer gaan werken om dit soort producten zonder na te denken te kopen?
Afijn, we hebben maar één aarde zoals die is en daarmee moeten we het doen. Wij als gezin mogen zorgdragen voor 2000 m2; dit is niet een virtuele wereld maar de fysieke wereld. Hier hebben we te maken met wormen, slakken, bijen, vogels (en katten van de buren). We worden door het klimaat weer gewezen op ons waterverbruik en de gezondheid van de grond en de vele bomen op ons terrein. We zijn dankbaar voor de zon en de zonnepanelen – er is trouwens eveneens ‘normale’ elektriciteit – maar ook voor de regen.
Milieu-bewuster-zijn
In hoeverre we echt zelfvoorzienend worden, zal blijken in de komende jaren. Dit gaat echt stap voor stap moeten. Zou ik ooit een food forest kunnen aanleggen? Ik heb geen idee. Misschien kunnen we je inspireren om meer na te denken over consuminderen, minimaliseren, duurzaamheid en biologisch afbreekbare producten. We motiveren je niet, omdat wij er al zijn, maar omdat we zelf nog veel moeten ontdekken. Samen is altijd leuker hè? Oké, vaak dan. Uiteindelijk gaat het niet om die 2000 m2 van ons, maar de aarde waarop we onze afgedankte kleertjes en het plastic dat maar niet afgebroken wordt, dumpen. Het liefst niet in onze backyard natuurlijk. Ver weg van mijn bed show, maar let op: de andere kant van de wereld is dichterbij dan je denkt. Wij gaan op avontuur. Laat me weten wat je van deze blog vindt. I’d like to know.
Vond je dit handig en leuk? Mag ik rekenen op je support? Deel dit artikel of bestel online via mijn links. Ik krijg dan een kleine vergoeding! Alvast bedankt ❤ Hier vind je al mijn links, maar Bol.com en Amazon.nl zijn mijn favoriet.
