Heb je de blog ‘We gaan weer verhuizen‘ al gelezen? Dit is het vervolg. Veel leesplezier. Oh ja, het jongetje op de foto is mijn jongste zoon! De foto’s heb ik gemaakt.
In mijn patio werd het al gauw groener tijdens lockdown en de periode die daarop volgde. Ik had zonnebloemen met onwijs lange stelen, paprika’s, tomaten en wat kruiden. Op een plekje van 1,5 bij 0,5 meter. Niet groot dus, want de rest van mijn patio is betegeld. Toch bizar dat je met zo weinig grond zoveel in je tuin kunt hebben. Dit is al een begin van zelfvoorzienend leven. De cactussen in de potten deden het bij mij ook goed, ondanks de misselijkmakende hitte hier in Zuid-Spanje. Het kan hier zo heet worden dat je zelf met dit soort planten medelijden hebt. In de zomer val je bijna flauw als je je tuin ingaat. Je stapt regelrecht een sauna in. Elke zomer doe ik er alles aan om te vluchten. Weg uit Sevilla. Tijdelijk dan. Maar goed. Terug naar 2019/2020.
Na onze sabbatical jaar in Spanje wisten we zeker dat we ook hier zouden willen blijven wonen. Het leek ons dan ook meer dan logisch om een appartement of een huis te kopen. We hebben alle opties besproken. Waar zouden we willen wonen? Wat zijn onze grote dromen? Hoe zouden we willen wonen? Wat is financieel haalbaar? Wat is realistisch en binnen welk termijn? Is (meer) zelfvoorzienend wonen wel iets om te overwegen? Tja, alle vragen die in dit proces bij je opkomen, passeerden eveneens bij ons de revue.
Madre mía
Ik hoop overigens dat ik wel duidelijk heb gemaakt dat Spanje niet de Hof van Eden vertegenwoordigt. Het is soms best een drama als je dingen probeert te regelen… gedaan wil krijgen. Ik heb het dan niet over zelfvoorzienend wonen, maar normale dingen zoals je rijbewijs verlengen. Vakantie vieren als toerist is natuurlijk geweldig. Je neemt al het goede wat Spanje te bieden heeft en je verlaat het land om weer je leven te leiden in Nederland (als je in Nederland woont). Er zijn ook genoeg pensionados die hier lang vakantie vieren. Deze twee doelgroepen hebben hetzelfde gemeen: ze hoeven hier niet te werken, hun welverdiende centjes zijn in Spanje meer waard, ook al hebben beide landen dezelfde munteenheid.
Wereldbeeld
Soms doet Spanje mij aan Zuid-Amerika denken. Ik heb inmiddels geleerd dat ik het niet mag zeggen tegen een Spanjaard die de wereld niet heeft over gereisd. De meeste Spanjaarden die ik dit in het verleden gezegd heb, kijken mij verontwaardigd aan. Hoe kan zij nou zo iets zeggen? Ik zie die blikken wel. Verontwaardiging is in elke land hetzelfde als je het slechts met een gezichtsuitdrukking moet doen. De meesten weten niet dat ik ook in Zuid-Amerika heb gewoond. Ze denken al heel gauw dat mijn navelstreng in Afrika ligt. Officieel ligt mijn navelstreng in Amsterdam. Dat maakt nu eigenlijk even niet uit.
Zou het nog meer een belediging zijn als ik zeg dat Spanje iets van Afrika heeft? Ik kan moeilijk het content Afrika met een land vergelijken, want ik heb nooit in Afrika gewoond. Het maakt overigens ook niet uit als ik zeg dat ik uit Suriname kom of zeg dat mijn ouders in Suriname zijn geboren. ‘Suriname ligt toch in Afrika?’ Op dat moment besef ik dat Suriname groot is qua oppervlakte…. in vergelijking met Nederland maar qua bekendheid zeer klein is.
Zuid-Spanje doet me aan Suriname denken. De vele zonuren, sommige dranken en gerechten, de mogelijkheid om zelfvoorzienend te wonen etc. De mensen zijn over het algemeen warm… vriendelijk. De mensen die bij de overheid werken, komen vaak hard over tijdens hun contact met de burger. Ze zitten vast in een bureaucratisch systeem en lijken veelal dat te verdedigen of best te vinden. Als je voor de overheid werkt, zit je goed qua salaris (in Spanje) en je hebt ook andere voordelen. Aanzien bijvoorbeeld. Ik weet het niet precies. Zou er meer zijn?
Netwerken
Sevilla is een regio waarbij het belangrijk is om de juiste mensen te leren kennen en die te vertrouwen. Ik ben nogal van ‘ik wil het zelf doen’. Dat gedrag is dus nogal kinderachtig hier, je bent dan net als een peuter die nog een boel te ontdekken heeft. Wanneer iemand voorstelt om wat voor je te kunnen betekenen qua netwerk etc. dan neem je dat aanbod maar meteen aan.
Hetzelfde is in Suriname ook zo, ons kent ons. Het aanbod van informatie die publiekelijk toegankelijk is, is nogal summier. Websites die het niet doen, sociale media die niet is bijgewerkt. Je moet het van de connecties hebben en anders is het veel trial and error. Als je vakantie viert, heb je nauwelijks tot niet met dit soort dingen te maken. Commerciele organisaties, veelal in de toerisme sector weten inmiddels dat de klant koning is. Die behandelen je net zoals ze zouden doen als je hun buurman of buurvrouw bent. Altijd bereid om te helpen.
Samen
Je hebt elkaar nodig. Community. We willen een gemeenschap bouwen van verschillende (internationale) families en individuen. Dat klinkt misschien super vaag en ik weet ook niet in hoeverre ik het daarover moet hebben. De reden is dat we het allemaal zelf nog aan het ontdekken zijn én tegelijkertijd niet heel veel tijd hierin kunnen stoppen. De gewone dingen in het leven, de waan van de dag, dat allemaal houdt ons bezig. Net zoals we dat in Nederland ook zouden hebben. Aan de ene kant is het dus nog onduidelijk en aan de andere kant super eenvoudig. Als je bijvoorbeeld weer veel tomaten of sinaasappels hebt, omdat je zelfvoorzienend probeert te leven, kun je weer meer uitdelen. In Nederland zou ik nooit zelfvoorzienend wonen overwegen (oké, behalve het hebben van zonnepanelen).
Ik denk dat we in Nederland wel meer structuur zouden hebben. Dat heeft ook iets moois. De structuur zou echter een keurslijf worden om ooit iets anders uit te proberen. Te beklemmend. De mentale ruimte leek er in Nederland niet te zijn. En nu denk ik dat we die mentale ruimte in Spanje gevonden hebben. Het is niet supergroot, maar goed genoeg. En vanuit ons geloof in God weet ik dat Die van het kleine beetje van wat ik kan geven, iets groots kan maken.
Een groot terrein
De fysieke leefruimte van ons is enorm – voor ons doen. We zijn dus sinds kort eigenaren van 2000 m2. Dat is best een groot terrein met een huis en zwembad erop. Het wordt flink aanpoten voor ons wat het onderhoud betreft. Zelfvoorzienend leven kost wat. Ja, je kunt een tuinman huren, maar daar hebben we geen budget voor. Het lijkt me leuk om zelf een moestuin te hebben. Met nul komma vijf procent aan ervaring hoop ik gewoon te kunnen starten. Youtube is mijn vriend (uhm). Google is ook een soort maatje. Ik zoek wat af op het internet achter mijn laptop. Ik houd wel van info, maar er zijn nu al andere taken die op mij wachten.
Nu ligt er vooral troep van de vorige bewoners en onkruid op het terrein. Troep, tja… ik zou niet weten hoe het anders te beschrijven. Ik denk dat zij het anders zien hoor. Het zijn spullen die je misschien nog een keer kunt gebruiken in je leven. Je weet wel, ooit. Buiten is er plek, dus daar bewaar je het dan. In het huis moet ook het nodige gebeuren. De aannemer is al langs geweest en gaat binnenkort echt beginnen. Wordt vervolgd. Heb je een vraag of een opmerking? Stuur me dan een bericht. Via www.sevillawithkids.com kun je meteen al mijn blogs over leven in Spanje vinden.
Vond je dit handig en leuk? Mag ik rekenen op je support? Deel dit artikel of bestel online via mijn links. Ik krijg dan een kleine vergoeding! Alvast bedankt ❤ Hier vind je al mijn links, maar Bol.com en Amazon.nl zijn mijn favoriet.
