Het is weer tijd voor mijn dagboek. Nieuwsbrieflezers kregen al een update tussendoor over mijn grote vertaalproject en de LUNA Familieplanner. Ik ben nog altijd fan van remote werken. Zo fijn dat ik vanuit Spanje leuke dingen voor en met bedrijven en consumenten in Nederland mag doen. Tijdens de laatste fase van het vertalen en schrijven was ik nagenoeg offline. Ik zat echt in mijn eigen bubbel. En in die periode zag ik de natuur weer veranderen wanneer ik naar buiten keek. De granaatappelbomen waren eerst kaal. Toen kregen die uit het niets kleine rode bladeren en al gauw zag ik groene bladeren. Nu zie ik zelfs rode bloemen en mini granaatappels. De vijgenbomen waren ook kaal en ineens zie ik groene grote bladeren en mini groene vijgen die paars zullen kleuren. Hetzelfde geldt voor de andere bomen zoals de perenboom en pruimen. Ze zijn in transitie.
Ik geniet ervan om vanuit onze Sunroom naar buiten te kijken. Eerst genoot ik van het hoge gras voor de deur, maar ik werd er later vaker chagrijnig van. Het gras was namelijk zo hoog dat de katten uit de buurt het geweldig vonden om als een soort troep (een groep leeuwen) hier te hangen. Cat and the Gang. Soort van samenscholing. Gato Juan roept gata Lola om hier te chillen. De vogels zag ik daardoor niet meer zo vaak.
Via via kwamen twee jonge mannen (chavales) om de voorkant van ons erf op te ruimen. Niet helemaal naar wens, maar ik mag niet klagen. Het was een eerste stap. Ik had ook niet het juiste machines in huis. Apparaten die we hadden overgekocht deden het niet (meer). Dat schijnt normaal te zijn met machines die benzine …gasoline nodig hebben. Ik heb later een elektrische brush cutter van de Lidl gekocht om het hoge gras aan te pakken. Voor de liefhebbers schrijf ik graag een recensie. Het heeft de afgelopen tijd iets vaker geregend. Gelukkig maar, want er waren genoeg nieuwsberichten over de droogte in Spanje. De afgelopen jaren was het rond deze tijd ook ontzettend heet. No such thing as spring, de lente werd hier in Sevilla steevast overgeslagen. Nee, ik ben dankbaar voor de regen. Ook al zorgt het ervoor dat het gras in een rap tempo groeit.
(Foto beneden) De moestuin krijgt een reset door schoonpapa.
En toen kregen we bezoek van mijn schoonvader. Dat was een beetje onze redding en keerpunt. We wonen hier bijna een jaar en hebben al heel wat troep van de vorige bewoners weggegooid. Maar er was nog meer. Nog veel meer. Deze keer ging een heleboel meteen in de container. Op het erf staan veel berghokken en die moesten helemaal leeg. Opgeruimd staat netjes. Helaas zullen we nog een keer een container moeten huren. Het gaat in ieder geval de goede kant op. Ik schreef hier iets over die troep. Klik.
Mijn schoonvader is flink bezig geweest met de brush cutter en heeft ook de grasmaaier (benzine) weer aan de praat gekregen. Nu moeten we de boel echt gaan onderhouden. Ik neem ook even geen werkprojecten aan, want ik wil doorpakken…. type ik vastberaden met mijn slanke vingers, terwijl mijn armen zwaar aanvoelen. Een groot erf onderhouden geeft je spieren. Spieren die eerst niet geactiveerd waren. En nu vooral zorgen voor spierpijn. Het is hopelijk een fase. Maar mijn schoonvader heeft ook laten zien welke apparatuur te gebruiken, zodat je minder spierkracht hoeft in te zetten. Het is zo fijn dat hij kwam helpen. Hij heeft natuurlijk als (ex-)boer zoveel ervaring, kennis en handigheid. We zijn hem voor eeuwig dankbaar.
Even iets anders, laatst was een vriendin hier en ze had een extra fiets mee. In de stad Sevilla fietsen we samen en het was alsof ik weer een student was. Mijn beenspieren doen het nog prima. Snel fietsen door een drukke stad met niet al te veel hoogteverschillen, man ik kan dat nog steeds. Ik wil nooit meer op mijn eigen mama fiets (die mag dus weg). Het was echt heerlijk om te kletsen met een vriendin in het Nederlands – en ook nog eentje die ik al heel lang ken. Zo vaak ben ik echt niet meer in Sevilla centrum te vinden, maar och, wat blijft de stad mooi en gezellig. Ook al zijn er weer massa’s toeristen en is er qua horeca veel ‘overpriced’ – nog steeds goedkoop vergeleken met Nederland. Ik was eigenlijk op zoek naar Vintage winkels, maar het aanbod in Sevilla is nog minimaal. In de toekomst wil ik meer tijd besteden om te zoeken naar die parels. We gaan het zien.
Nu, nu ben ik vooral bezig met en op het erf. Ik heb zoveel inspiratie en ideeën dat mijn hoofd bijna uit elkaar spat. En dan word ik er helemaal duf van. Wat helpt, is om het op schrijven of te tekenen. Het enige dat rest is om stap voor stap het lijstje af te gaan. Natuurlijk behoud ik mijn flexibiliteit om andere dingen die niet op het lijstje staan aan te pakken. Dat past bij mij, dat hoort bij mij. Ik ben een echte brandjesblusser. Maar fijn om daarna weer verder te gaan met mijn lijstje. Ja, ik heb nog genoeg te doen.
Een van de dingen die niet op mijn lijstje stond, is zelf marmelade of jam maken van mispel (loquat). In Spanje wordt dit nísperero genoemd. Toen we hier kwamen wonen, was ik er geen fan van. Ik denk dat een tekort aan regen destijds ervoor zorgde dat de smaak niet optimaal was. Nadat anderen het hadden geproefd, probeerde ik het nog maar een keer: heerlijk. Zoet van smaak, lekker zacht van binnen. Misschien een klein beetje zoetzuur maar voornamelijk zoet. Ik deel mijn recept voor marmelade of voor jam nog wel eens. Ik kan alvast verklappen dat jam of marmelade maken in de broodmachine zo makkelijk is. Je hebt overigens ook een beetje citroensap nodig, maar citroenen heb ik in overvloed.
Vond je dit handig en leuk? Mag ik rekenen op je support? Deel dit artikel of bestel online via mijn links. Ik krijg dan een kleine vergoeding! Alvast bedankt ❤ Hier vind je al mijn links, maar Bol.com en Amazon.nl zijn mijn favoriet.
